Mevrouw M. mist het oude Syrië, vertelde ze. Het mooie Syrië, niet het Syrië van nu. Het meest mist ze het vieren van feestdagen zoals het Offerfeest of het Suikerfeest. Dat vierden ze vroeger met de hele familie. M.’s familie woont nu verspreid over de hele wereld. Ze heeft wel nieuwe Syrische vrienden gemaakt in Den Haag, maar dat is toch anders. M.’s man vluchtte een jaar eerder naar Nederland. Hij kon M. en hun kinderen niet gelijk meenemen, ze hadden niet genoeg geld.

Zij was zwanger toen hij vertrok, hij zag zijn jongste kindje pas voor het eerst toen ze aankwamen op Schiphol. Ze vertelde dat haar herinneringen het enige zijn dat ze heeft meegenomen vanuit Syrië. Toen de leerlingen haar vroegen wat ze van Nederland vindt, zei ze dat ze het fijn vindt hoe alles hier geregeld is. En hoe alle mensen zich ook aan de regels houden. Nederland is rustig, vertelde ze. Haar wijk is misschien druk, maar zij voelt zich er veilig en gerust. Maar haar ouders wonen nog steeds in een dorpje vlakbij Damascus, dat maakt haar ongerust. Het is daar niet veilig, maar haar ouders willen niet naar Europa komen.